Van evacuatie tot terugkeer

In Scheveningen bleven een paar winkeliers, een arts en een paar andere mensen met onmisbare beroepen achter. In Duindorp bleef helemaal niemand achter. Mensen die voor hun werk gebonden waren aan Den Haag konden op zoek naar een woning in de omgeving, anderen vertrokken naar het oosten van het land. De huizen in Duindorp werden leeggehaald, uit veel straten werden de klinkers verwijderd om te gebruiken in de bouw of bij de aanleg van wegen elders.

Prikkeldraad om de wijk

Op de middelste steen staat: bezetting. Rechts: terugkeer na 1946. Het einde van de bezetting in mei 1945 betekende niet dat de Duindorpers naar hun woning konden terugkeren. Er kwam een hoog prikkeldraadhek om de wijk te staan, die na de bevrijding als interneringskamp voor NSB’ers en andere vermeende landverraders fungeerde. Het pand op nummer 1 deed dienst als wachtlokaal voor de Binnenlandse Strijdkrachten, die het kamp bewaakten. Ze hielden er een streng regime op na en deelden soms zonder reden straffen uit. De slechte behandeling en de trage juridische procedures leidden in 1946 tot een opstand onder de geïnterneerden. Deze werd hardhandig neergeslagen, maar had wel als resultaat dat de juridische afhandeling in een stroomversnelling raakte. De lichte gevallen werden in de loop van 1946 vrijgelaten, de zwaardere gevallen werden door bijzondere gerechtshoven afgehandeld. Kamp Duindorp werd langzaam maar zeker kleiner en vanaf 1947 keerden de eerste Duindorpers terug. De laatsten volgden in 1953; toen pas was ook de wederopbouw voltooid van de huizen die tijdens de bezetting waren gesloopt.